Paard rijden op Moulin de Liort

Er zijn twee paarden en drie pony’s. Je ziet ze hier alle vijf in een weiland, waar ze ’s winters staan.De  twee paarden berijden we zelf en soms met anderen. ‘s Zomers kunnen de kinderen kleine ritjes maken op de pony’s. Ze zijn heel erg mak en er loopt altijd iemand naast. Een ritje duurt ongeveer 10 minuten en kost 2 €. Wij laten hier onze hoefdieren zelf aan het woord:

Hallo, ik ben Willow. Ik ben de oudste van het stel. Hoe oud weet ik niet precies, maar ze denken wel 30 jaar. Zo voel ik me helemaal niet, maar zodra ik een zadel zie, ga ik heel langzaam lopen. Daarom ben ik nu knuffel-pony geworden. Roos heeft op mij leren rijden. Dat was erg leuk, want ik kon haar toen nog makkelijk afwerpen. In die tijd was ik vaak baldadig en humeurig , omdat ik alleen in de wei stond.Ze heeft toen een keer haar arm gebroken en sindsdien zit ze op rijles en judo.Mijn hobby is eten.
	Het knappe paard op deze foto ben ik. Mijn naam is Nelson en ik ben de baas van het spul. Ik ben nu 23 jaar en ik heb voor deze baan jaren in een manege gewerkt, waar ik het vak goed geleerd heb en ook erg gewaardeerd werd. Dankzij mij kan de baas paard-rijden, want zelf brouwt hij er niet zoveel van.
Mijn naam is Hasdrubal de Schone, maar die sukkels noemen me Sleepvoet, omdat ik zogenaamd soms m’n voeten niet goed optil. Ik heb veel arabisch bloed en ben eigenlijk de beste van het stel, maar die Nelson is nou eenmaal ietsje groter. Ik heb een lief karakter al zeg ik hetzelf, maar nogal gevoelig en daardoor een beetje schrikachtig. Meestal rijdt Roos op mij en daar ben ik blij om, want haar vader is wel 30 kg zwaarder!
	Deze leuke foto werd vorige zomer van mij genomen. Ik ben een jaar of 17 en heb in het verleden jaren alleen in het weiland gestaan bij een boer. Willow en ik voelen elkaar dan ook goed aan. Ik verveelde me dood in die tijd. Alleen op zondag zat er wel eens een kleinkind op m’n rug. Ik heb het nu enorm naar m’n zin en ik vind het leuk de anderen een beetje te pesten. O ja, ik heet Tobias.
Hallo, ik ben Elan. Dat is Indianentaal schijnt het. Daar heeft de baas iets mee; ik niet. Het betekent vriendelijk en dat klopt wel, want ik houd heel erg van knuffelen. Ik ben de grootste van de pony’s en als de twee paarden er niet bij zijn, ben ik de leider. Ik ben heel sterk en kan makkelijk een volwassene dragen als ie niet te dik is. Meestal draag ik de grote kinderen, tijdens de ponyritjes. Dat is echt een peulenschil voor mij. Soms mag ik mee als ze met de paarden uit rijden gaan. Volgens de baas ben ik een Haflinger zonder papieren. Dat vind ik niet erg ; als het maar geen Haflinger zonder hooi of gras is.

Terug